Ακούγοντας κάθε μέρα τους γύρω μου να λέει ο καθένας τα δικά του, προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό ακριβώς που θέλει ο Έλληνας από τη χώρα του και τι ακριβώς του φταίει.
Ακούω μερικούς να φωνάζουν για τους λαθρομετανάστες, άλλοι φωνάζουν για τον νόμο περί καπνίσματος ενώ κάποιοι άλλοι φωνάζουν για τις απολύσεις και η λίστα μακραίνει όλο και περισσότερο. Δικαιώματα, ταμεία, δημοσιογράφοι, εργατικά, κρίση(να μην το ξεχνάμε), ακρίβεια, απώλεια χρημάτων, βουλευτές, εισιτήρια, διόδια, κινήματα από εδώ, κινήματα από εκεί… έχουμε καταντήσει να έχει ο κάθε Έλληνας και από ένα κίνημα.(περισσότερα κινήματα υπάρχουν παρά blogs).
Επίσης διακρίνω μαζί με όλα αυτά μια μαυρίλα πάνω από το κεφάλι του καθενός και ένα ψυχοπλάκωμα λες και μας πήραν τη ζωή μέσα από τα χέρια μας. Βλέπω κόσμο στο δρόμο που περπατάει και παραμιλάει.
Και σκέφτομαι: Τελικά ξέρουμε τι μας φταίει ακριβώς ή λέμε απλά κάτι για να έχουμε να λέμε. Μας φταίει κάτι συγκεκριμένο ή πάμε με αυτούς που φωνάζουν για να χουμε παρέα;
Σε αποτέλεσμα όλων αυτών θα σας πω τι εν τέλη τι μου φταίει εμένα και σε διάφορους γνωστούς μου.
Δεν ξέρουμε. Καταλήξαμε ότι δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα. Έχουν μπει τόσα προβλήματα και ερωτήματα στα κεφάλια μας που έχουμε κάνει τα ίσια ανάποδα(δανεικό είναι αυτό), με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε τι ακριβώς μας φταίει. Οι λαθρομετανάστες; Η ακρίβεια; Τα διόδια; Η κυβέρνηση; Οι απολύσεις; Οι ληστείες; Οι πολλές αποδείξεις; Το ΠΑΜΕ; ΑΑΑΑΑΑΑΑ…!!! Κουράστηκα. Δεν ξέρω που να πρωτοκοιτάξω. Κάποτε φώναζα μόνο για τον Παναθηναϊκό(και πάει και χάλια κιόλας). Τώρα δεν ξέρω για τι πράγμα να πρωτοφωνάξω.
Μώρε λες να είναι τόσο μπερδεμένα τα πράγματα, επειδή όλο αυτό είναι μια ευρύτερη θεωρία συνομωσίας ώστε να μπερδευτούμε και να μην βγάλουμε άκρη σε τίποτα, αφήνοντας αυτούς που θέλουν να μείνουν ήσυχοι, ήσυχους;
Αυτά τα λίγα…
Είμαι παράλογος;
