ΚΥΝΟΔΟΝΤΑΣ

Υπόθεση:

Σε μια απομονωμένη μονοκατοικία έξω από την Αθήνα ζει μια πενταμελής οικογένεια. Τα τρία παιδιά δεν έχουν βγει ποτέ από το σπίτι και μεγαλώνουν χωρίς κανένα εξωτερικό ερέθισμα. Ο μόνος άνθρωπος που τους επισκέπτεται είναι η Χριστίνα, υπάλληλος στο εργοστάσιο του πατέρα, με σκοπό να κατευνάζει τις σεξουαλικές ορμές του μεγάλου γιου.

Η άποψη μου:
Να σας πω την αλήθεια μου, δεν με νοιάζει πόσα βραβεία πήρε στις Κάννες ούτε και το ότι είναι προτεινόμενη για Oscar. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι η συγκεκριμένη ταινία ξεπερνάει τα όρια της αρρωστημένης μαλακίας. Ταλαντεύεται ανάμεσα στη διαστροφή και  τις αιμομικτικές τάσεις μιας νορμάλ οικογένειας(έτσι για να το παίξω και κριτικός).
Η ταινία περιγράφει(λένε τα ξένα κανάλια) την Ελληνική οικογένεια. Τώρα εάν αυτό σε μερικούς φαίνεται ότι είναι αντάξιο για Oscar τι να πω. Σε εμένα πάντως όχι.
Ίσως να είμαι και εγώ ένας από τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς(το μυαλό μου φτάνει ως ένα σημείο). Ακούω για τα κρυφά νοήματα της ταινίας και το που αναφέρεται και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει να τα δούμε με τέτοιο βάναυσο και αισχρό τρόπο. Δεν καταλαβαίνω ατάκες του στυλ “Παιδιά η μητέρα σας είναι έγκυος. Εάν είστε καλά παιδιά μπορεί και να μην χρειαστεί να γεννήσω” ή “Μαμά τι είναι μ***ί;. Μ***ί είναι η λάμπα” και “Ένα παιδί είναι έτοιμο να φύγει από το σπίτι του όταν παίζει ο δεξιός κυνόδοντας”. Τώρα είναι και κάποιοι άλλοι που αυτό το θεωρούν κουλτούρα και καλά.
Σκηνοθέτης:
Καλύτερα θα ήταν να είχε μείνει στο ιστορικό “Put the kot down slowly(διαφημιστικό για Nova)”. Τουλάχιστον με αυτό γελούσε όλη η Ελλάδα αντί να ξερνάει.
Ηθοποιοί:
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη γιατί δεν ξέρω εάν διάλεξαν μόνοι τους να φαίνονται σαν να έχουν ΙQ πέτρας ή το κάνανε μετά από προτροπή του σκηνοθέτη. 


Σκηνοθέτης: Γιώργος Λάνθιμος

Σενάριο: Γιώργος Λάνθιμος
Ηθοποιοί: Αγγελική Παπούλια, Μαίρη Τσώνη, Χρήστος Στέργιογλου, Χρήστος Πασσαλής
Είδος: Σινεφίλ

Διάρκεια: 94’

Υπέρ: Πάει για Oscar
 Κατά: Πάει για Oscar χωρίς να έχει καταλάβει κανείς το λόγο