Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΜΑΣ ΦΤΑΙΕΙ; part 3

Καλησπέρα για αρχή. Ως συνέχεια του προηγούμενου μέρους  μιας και άκουσα παράπονα ότι αντί να τα βάλω με τους πολιτικάντηδες και την σήψη τους,  αδικώ τον ελληνικό λαό στο σύνολό του, παραθέτω τις απόψεις μου:
Θεωρώ λοιπόν ότι δεν αδικώ κανένα μιας και δεν μπορώ να προσπεράσω το πώς φτάσαμε ως εδώ. Εάν πεις στον ληστή να μπει να σε ληστέψει περιμένεις πως δεν θα το κάνει; Είναι πολύ εύκολο να κοιτάς το αποτέλεσμα και όχι το πώς έφτασε η κατάσταση μέχρι εδώ. Εάν θέλουμε να αλλάξουμε το αποτέλεσμα την επόμενη φορά δεν πρέπει πρώτα να αλλάξει και ο τρόπος που σκεφτόμαστε και πράττουμε;

Περιγράφω παρακάτω το πως μου φαίνονται τα πολιτικά πρόσωπα, που εμέις στείλαμε να μας εκπροσωπήσουν στο Ελληνικό κοινοβούλιο. 


Π.Α.Σ.Ο.Κ.: (βλ. Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κόμμα):
Σημερινή  κυβέρνηση που προσπαθεί να μαζέψει τα ασυμμάζευτα (που κατά την γνώμη της) έχουν προέλθει από προηγούμενες κυβερνήσεις (συγκεκριμένα από την κυβέρνηση 2004-2009).
Πρόεδρος: κ. Γεώργιος Παπανδρέου
χαρακτηριστικά: Μουστακαλής ψιλόλιγνος άντρας και ατσάλινος  χαρακτήρας. Αρχηγός που κρατάει σε επαγρύπνηση τους υπουργούς του(για να κοιμάται ο ίδιος) και υποστηρίζει ότι υπάρχουν λεφτά.
Αθλητής, λάτρης των
extreme καταστάσεων (ποδήλατο, τρέξιμο, δημοτικοί  χοροί, συνομιλία με Merkel, συνύπαρξη με Πάγκαλο την ώρα του μεσημεριανού… ).
Αντιπρόεδρος: κ. Θεόδωρος  Πάγκαλος
χαρακτηριστικά: Αέρινη ύπαρξη, λάτρης κοψιδίων και μεζεδομπινελικίων. Συνδυασμένα με μια σος γιαουρτιού.
Πιστεύει πως θα ήταν καλύτερα να μεταφέρουν το Ελληνικό κοινοβούλιο στην περιοχή των Καλυβίων.  Μπορεί με μια ατάκα να εξοργίσει σε ακραίο βαθμό ακόμη και τις αμοιβάδες.

ΝΔ:
(βλ. Νέα Δημοκρατία):
Αξιωματική αντιπολίτευση απέναντι από την σημερινή κυβέρνηση. Έχει σαν παγκόσμια καινοτομία το ότι  προσπαθεί να κάνει το απόλυτο τίποτα και είναι η πρώτη αντιπολίτευση που δεν ζητάει να γίνουν εκλογές. Κατά την γνώμη της για το χρέος φταίει η σημερινή κυβέρνηση καθώς και οι προηγούμενες  κυβερνήσεις. Εξαιρείται η κυβέρνηση  2004-2009. (δηλαδή φταίει το Π.Α.Σ.Ο.Κ.).
Πρόεδρος: κ. Τρύφ…εεεε συγνώμη κ. Αντώνης Σαμαράς.
χαρακτηριστικά: Παιδί του λαού, μύωψ, με πρόσωπο τόσο δυναμικό που θυμίζει γερασμένη μύγα. Θέλει να γίνει πρωθυπουργός στην θέση του πρωθυπουργού απλά φοβάται να το πει μήπως και τον μαλώσουν.  Έτσι όπως είναι το σκηνικό στην χώρα σίγουρα θα προτιμούσε μια καριέρα σαν του Τρύφωνα Σαμαρά.
Αντιπρόεδρος: κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος.
χαρακτηριστικά: Ψαρομάλλης, γοητευτικός  άντρας και σταθερός πολιτικός. Ίδρυσε  το περίφημο Κ.Ε.Π.(δεν θυμάμαι τι σημαίνει), του οποίου ήταν αρχηγός και η διάρκεια ζωής του(2001-2002) ήταν σχεδόν μικρότερη και από αυτή  της πεταλούδας. Σαν ρομαντικός άντρας έχει μια ιδιαίτερη προτίμηση στους πίδακες νερού και στα σιντριβάνια.

Κ.Κ.Ε:
(βλ. Κομμουνιστικό κόμμα Ελλάδος):
Το 1ο από τα υπόλοιπα κόμματα του Ελληνικού κοινοβουλίου. Πιστεύει πως αυτοί που ψήφισαν στις εκλογές τα δύο μεγάλα  κόμματα είναι ένα  χαβιεδίστικο, ιμπεριαλιστικό, προβοκατόρικο και αντιλαϊκό  κομμάτι του Ελληνικού λαού καθώς και πράκτορες των Αμερικάνων. (ΑΜΑΝ)
Γ.Γ.(βλ. Γενικός γραμματέας) : κα. Αλέκα Παπαρήγα.
χαρακτηριστικά: Αξιέπαινη νοικοκυρά που όταν ήταν μικρή κάποιος έκανε το λάθος να της δώσει μια
Barbie - Made in USSR
. Από εκείνη την μέρα όλα αλλάξανε και είδε τον κόσμο με πιο κόκκινα μάτια. Μεγάλωσε και υποστηρίζει πως αυτοί που ψήφισαν στις εκλογές τα δύο μεγάλα  κόμματα είναι ένα  χαβιεδίστικο, ιμπεριαλιστικό, προβοκατόρικο και αντιλαϊκό  κομμάτι του Ελληνικού λαού καθώς και πράκτορες των Αμερικάνων.
Χαρακτηριστικό της ο σαφής και κατανοητός τρόπος ομιλίας της.  



Εμείς από αυτό το τοπίο και αυτούς τους τύπους περιμένουμε αποτελέσματα; Γιατί εάν περιμένουμε αποτέλεσμα από αυτό το συνονθύλευμα κωμικοτραγικών προσώπων τότε δεν είμαστε καλύτεροι από αυτούς. Μήπως αντί να γελούσαμε με τους θεατρινισμούς των προσώπων αυτών τόσο καιρό να καθόμασταν να σκεφτούμε με τι μυαλό πήγαμε και τους ψηφίσαμε; Γιατί εάν μου πείτε ότι δεν τα ξέραμε όλα αυτά, θα σας πω ότι την πρώτη φορά πέσαμε θύματα. Τη δεύτερη φορά όμως τα ξέραμε, τα βλέπαμε και παρόλα αυτά  πράξαμε να τους βάλουμε στην βουλή.
…δεν ξέρω , μήπως, λέω μήπως έχουμε και εμείς ένα αρκετά μεγάλο μερίδιο ευθύνης; 

3 σχόλια:

  1. Πρώτον: ROFL.
    Δεύτερον, χμ... θα' θελα να' ξερα πως μπορει οποιοσδηποτε εχει ψηφισει στην ζωη του καποιο απο τα δυο μεγαλα κομματα να ισχυριστει οτι δεν εχει μεριδιο ευθυνης. Προσωπικα συμφωνω με την αποψη σου και το να ψηφιζεις ξανα και ξανα τους ιδιους περιμενοντας διαφορετικο αποτελεσμα ειναι απλα... τρελο! Αλλα τι να περιμενεις οταν οι ιδιοι καθονται και κρινουν τις απεργιες του ενος και του αλλου με πληρη αναισθησια για το κατα βαθος κοινο αγωνα, ακολουθωντας τις βλακειες που σερβιρουν τα καναλια... αλλα παντα ετσι ειμασταν, τρωγομασταν μεταξυ μας...
    Θα μου φυγει το εντερο απ' τα γελια για την Παπαρηγα...
    PS sorry για τη λογοδιαρροια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. 1ον : Ε μα τώρα έχω άδικο; Είναι δυνατόν; Έτσι τους βλέπω τι να πω; Ότι μπορώ να τους δω σοβαρά; Ε δεν μπορώ.
    2ον : Κανένα θέμα για την λογοδιάρροια.
    3ον : Να σαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Η ουσία είναι ότι είναι πλέον σαφές ότι η πολιτική δεν μπορεί να μας οδηγήσει σε μια καλύτερη εποχή, ακόμα κι αν μέσα στην βρωμιά του κοινοβουλίου υπάρχουν και άνθρωποι με θέληση.

    Η πολιτική μας οδήγησε εδώ που φτάσαμε; Εν μέρει ναι.

    Δουλεύω στο κέντρο και έχει απεργίες 13 μέρες το μήνα. Όμως καταλαβαίνω όλους αυτούς που συμμετέχουν. Θα μου πείτε και τι καταφέρανε; Επί της ουσίας τίποτα. Αλλά από την άλλη, όταν πλέον δεν έχεις κάτι άλλο να χάσεις, τι θα κάνεις;

    Οι περισσότεροι από όλους αυτούς τους απεργούς, δεν τα φάγανε παρέα με κανένα. Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν οικογένειες, κάποιοι μάλιστα μεγαλύτερης ηλικίας, ίσως παιδιά στην ηλικία μου (27). Τα παιδιά αυτών των ανθρώπων, αν εργάζονται, τα βάζουν μαζί τους, γιατί τους μπλοκάρουν το κέντρο και ταλαιπωρούνται. Τα παιδιά αυτών που δεν εργάζονται, περιμένουν να συντηρηθούν από αυτούς. Στην καλύτερη, εξαργυρώνουν τα πτυχία και τα λοιπά (ομολογουμένως πλούσια) προσόντα τους σε μαύρη ή και ευκαιριακή εργασία. Δεν τα βάζω με κανέναν και σίγουρα καμία δουλειά δεν είναι ντροπή.

    Από την άλλη πλευρά, μήπως απλά τώρα πληρώνουμε τα δανεικά που τόσα χρόνια μας εξασφάλιζαν αυτοκίνητα, highclassάτη ζωή, σπίτια και άτοκα διακοπο- γαμο- αμαξο- κομπινο- δάνεια; Έναν τρόπο ζωής που ο μέσος Έλληνας δεν μπορούσε να υποστηρίξει;

    Αφήνω την πολιτική στην απέξω. Η δική μας ανοχή σε ό,τι γινόταν τόσα χρόνια μένει στο απυρόβλητο επειδή τόσα χρόνια μας βόλευε;

    Τελικά το θέμα δεν είναι τι ή ποιός μας φταίει.

    Για μένα, το θέμα είναι, εδώ που φτάσαμε, τί κάνουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή